بررسی پروژه آربیتروم

ربیتروم (Arbitrum) یکی از راهکارهای مقیاس‌پذیری لایه دوم اتریوم است که در حال حاضر بیشتر از سایر پروژه‌های مشابه در آن سرمایه‌گذاری شده است. این شبکه با اینکه توکن اختصاصی ندارد، توانسته توجه بسیاری از کاربران را به خود جلب کند. با این حال، چه ویژگی‌هایی آربیتروم را به این سطح از توسعه رسانده است و آیا این پروژه روزی توکن اختصاصی خود را راه‌اندازی خواهد کرد؟
آربیتروم یکی از راهکارهای مقیاس‌پذیری لایه دوم اتریوم است که از زمان راه‌اندازی، توجه کاربران فضای ارز دیجیتال را به خود جلب کرده است. داده‌های پلتفرم تحلیلی فوت‌پرینت آنالیتیکس (Footprint Analytics) نشان می‌دهد، از مجموع ۵.۶۳ میلیارد دلار سرمایه‌ای که در پروتکل‌های لایه دوم اتریوم قفل شده است، ۴۱.۸۸ درصد یا به عبارتی ۲.۲۵ میلیارد دلار آن، متعلق به آربیتروم است. با این اوصاف می‌توان گفت، آربیتروم پرچم‌دار شبکه‌های لایه دوم است.
راهکار تجمیعی آپتیمیستیک (Optimistic) که آربیتروم از آن استفاده می‌کند در مقایسه با روش «ZK» و در کوتاه‌مدت، میان توسعه‌دهندگان محبوبیت بیشتری دارد. با این حال، در درازمدت شبکه‌هایی که از راهکار ZK استفاده می‌کنند، ممکن است به ‌لطف سرعت و امنیت بیشتر، این پتانسیل را داشته باشند که از آربیتروم پیشی بگیرند.
آربیتروم تنها ۴۴ پروژه فعال دارد که چندان هم بزرگ نیستند. در میان آن‌ها بخش دیفای عمدتاً از صرافی‌های غیرمتمرکز، پلتفرم‌های وام‌دهی و برنامه‌های مربوط به دارایی‌های دیجیتال تشکیل شده است.